و این راه پایان ندارد...!

گمان می‌کنم رنج سهمگین را نمی‌توان در خیال آورد و ناگزیر زبان نیز از وصف آن ناتوان است. رنج هرچه سهمگین‌تر باشد در خیال نگنجد و فقط هنگام وقوع پنجه در پنجه، آدمی آن را از سر می‌گذراند. آن‌چه بر قلم می‌توان وصف کرد، رنجیست در سراشیبی زندگی آدمی که در راه رسیدن به قله‌ی مقصود آن را می‌یابد و گاه در نیمه‌ی راه از پای فتاده و نگهی بر راه پیشین و پسین می‌کند. رنجی را که به خاطر معشوق و یا مقصود متحمل شوی آن نیست که بتوان بر زبان آورد. این همان کمال است و در کمال بسیار سخن‌ها نهان می‌ماند. رنج رسیدن به کمال را نمی‌توان فاش نمود؛ زیرا که زبان را سوزاند و خیال را به آتش کشاند...! و این راه پایان ندارد...!...ادامه مطلب